De dag na… de lintjesregen!

Tjah… Voor mij was het eigenlijk geen verrassing meer, maar wel net zo spannend! Ik weet het nog hartstikke goed, 14 april liet mijn moeder mij een brief zien die ‘s morgens vroeg stiekem door de bus was gedaan. Een uitnodiging van de Gemeente Urk voor de lintjesregen 2017. Mijn ouders werden uitgenodigd omdat iemand uit de familie- en/of kennissenkring een Koninklijke onderscheiding zou krijgen. De grote vraag was dus meteen, wie? Mijn ouders vroegen mij dus ook of ik ook een uitnodiging had gekregen en of ik er iets meer van wist. Maar dit was niet het geval…

Na het lezen van de brief, en wat grapjes over en weer dronken we nog even een kopje koffie. En toen ging mijn telefoon! Ik pakte helaas te laat op, maar meteen daarna kreeg ik een sms of ik degene even terug wilde bellen. Het was Fred Brouwer, medewerker van de Gemeente Urk, met de vraag of ik de brief al in mijn brievenbus had gevonden. Nee ik had hem niet in mijn brievenbus gevonden, maar ik was op dat moment bij mijn ouders! Fred vertelde dat mijn vader op 26 april een Koninklijke onderscheiding zou krijgen, en dit absoluut geheim moest blijven. Maar of ik er wel even voor kon zorgen dat mijn ouders, en mijn broertje de 26ste om 09:45 uur in de Koningshof konden zijn…

Wat is een Koninklijke onderscheiding? 
Een Koninklijke onderscheiding wordt ook wel een ’lintje’ genoemd. Het is een medaille die gedragen wordt aan een lint. Deze onderscheiding wordt uitgereikt in naam van de Koning, je moet het zien als een koninklijk schouderklopje voor iemand die iets bijzonders heeft gedaan voor de Nederlandse samenleving.

Als je in Nederland een lintje krijgt, word je meestal onderscheiden in de Orde van Oranje-Nassau of in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Voor dapperheid kunnen militairen en burgers de Militaire Willems-Orde krijgen.

26 april 2017
Het was nog een hele klus om onze ouders beiden naar de Koningshof toe te krijgen. Zo bedacht mijn vader dinsdagmorgen even dat hij woensdag naar de visserijbeurs in Brussel zou gaan. Gelukkig was dit snel geregeld door even te bellen met zijn baas. Een beetje gespannen gingen Harm Hendrik, Erik, Nina en ik rond 09:30 uur richting de Koningshof op Urk. Meteen hier bij de rotonde zagen we mijn vader rijden. Hij zat al heel vreemd te kijken… Gelukkig kwamen mijn vader en moeder samen al snel de Koningshof inlopen, en toen ze onze hele familie zagen zitten wisten ze natuurlijk wel hoe laat het was.
Vrijwilligerswerk
Zo lang ik het me kan herinneren speelt het al een (grote) rol in ons gezin; vrijwilligerswerk. Iets doen voor je medemens en maatschappij. Ik herinner mijn vader in mijn kinderperiode altijd met de ‘pager’ van de KNRM op zak. Ik weet nog goed dat mijn moeder net de sperzieboontjes, aardappels en een balletje gehakt op tafel had staan, en dat de pager ging. Mijn vader sprong op en ging richting het boothuis. Ook die keer dat mijn vader net onder de douch stond, hup kraan uit kleding aan (afdrogen?) en rennen! Die momenten vergeet ik niet meer. Een leuke tijd aangezien wij ongeveer 100 meter van het reddingsstation wonen. Na een auto-ongeluk werd er aan mijn vader geadviseerd om niet meer te gaan varen, toen heeft hii de overstap gemaakt naar de plaatselijke commissie van KNRM-station Urk. Later heeft hij samen met andere Urker vrijwilligers het dregteam SOAD opgericht. Het gebeurt namelijk veel te vaak, een persoon verdwijnt onder water en komt niet meer boven… Natuurlijk zijn er als eerste de hulpdiensten ter plaatsen en is het een reddingsactie. Maar hoe langer het duurt hoe kleiner de kans is om het slachtoffer nog levend te vinden. Het kan soms weken duren voordat het slachtoffer kan worden gelokaliseerd. Voor de directe naasten betekent dat, naast het verdriet, een (veel te) lange periode van grote onzekerheid. Dregteam SOAD heeft de beschikking over dregapparatuur die de kans om het slachtoffer te vinden vele malen vergroot (in deze rapportage van Hart van Nederland kun je meer zien over deze dregapparatuur). Het is heel bijzonder en dankbaar werk. Gelukkig kunnen de vrijwilligers na een positief zoekresultaat er erg goed mee omgaan, en stappen ze met een positief gevoel weer in hun bus. Natuurlijk zijn er ook momenten dat dit anders is, bijvoorbeeld bij de zoekacties naar mensen uit het dorp, bekenden of kinderen. Maar toch staan ze ieder moment weer klaar, op wat voor dag of tijdstip de politie ook belt.
Jullie helpen waar heel veel leed gevreesd wordt, jullie zorgen voor wat hoop en menselijkheid.
Natuurlijk is mijn vader niet de enige die zich inzet voor de SOAD en KNRM, zonder alle vrijwilligers kon dit natuurlijk niet bestaan. Van mij krijgen al deze toppers een lintje!

Doen jullie vrijwilligerswerk?

4 Comments

Geef een reactie

CommentLuv badge